Umutla, Azimle, Mücadeleyle Bir Hayat Yürüyüşü…

Bazen bir fotoğraf sadece bir kare değil, bir yaşam felsefesidir.
Geçtiğimiz günlerde ayçiçeği tarlasında durup gökyüzüne bakan bir karede buldum kendimi. Gözümde güneş, kalbimde geçmişin hatıraları, geleceğin hayalleriyle bir adım daha attım kendime doğru.

Ayçiçekleri…
Her sabah doğan güneşe dönerler.
Gece çöktüğünde bile birbirlerine yaslanarak yönlerini korurlar.
Onlar gibi olmalı insan: Işığı arayan, umutla yüzünü yukarı çeviren, karanlıkta bile yönünü unutmayan…

Bu fotoğrafın ardında bir pozdan fazlası var.
Yıllar boyunca karşıma çıkan zorluklar, denemeler, geri dönüşler, vazgeçmeler ve yeniden başlamalar var. Ama bir şeyi hiç unutmadım:
Mücadele etmek, vazgeçmemektir. Azimle yürümek, yolda düşsen de yeniden kalkmaktır. Umut ise, her gün yeniden başlama cesaretidir.

Bugün bu satırları okuyan sen;
Belki bir yol ayrımındasın…
Belki yorgunsun, belki de ışığın nerede olduğunu göremiyorsun.
Ama bil ki tıpkı ayçiçekleri gibi içindeki yön pusulası hep ışığı bulur.
Yeter ki başını kaldır, kendine inan ve adım atmaktan korkma!

Her insanın bir “güneşe dönme” hikâyesi vardır.
Benimki burada başladı. Belki seninki de bu satırlarla başlar.

Çünkü umut, bir tarlada açan ayçiçeği kadar gerçektir.
Ve mücadele eden her yürek bir gün mutlaka çiçek açar.

Mutlaka…

İlhami Serdar KARAMAN –09.06.2025

x.com/iskaraman